Diagnoza i Terapia SI

Diagnoza zaburzeń integracji sensorycznej

Proces diagnostyczny w terapii integracji sensorycznej jest kilkuetapowy i polega na przeprowadzeniu:

– Wywiadu z rodzicami, którego częściami składowymi są między innymi: okres rozwój prenatalny (płodowy), perinatalny (okołoporodowy) i postnatalnego (po urodzeniowy), czas osiągania „kamieni milowych” w obszarze rozwoju ruchowego, poznawczego i mowy, stan zdrowia.

–  Polskich Standaryzowanych Testów Integracji Sensorycznej (PSTIS), które oceniają między innymi: planowanie ruchu, praksje oralne, różnicowanie wrażeń dotykowych, naśladownictwo ruchowe, równowagę, koordynację wzrokowo-ruchową.

– Prób z obserwacji klinicznej oceniających między innymi lateralizację, odruchy, napięcie mięśni, pracę gałek ocznych, poziom pobudzenia systemu przedsionkowego.

Indywidualny plan terapii zaburzeń integracji sensorycznej

Terapia integracji sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą jest diagnoza. Terapia integracji sensorycznej określana jest mianem „naukowej zabawy”.

Zadaniem terapeuty jest, przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminowanie, wyhamowywanie lub ograniczenie niepożądanych bodźców obecnych przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarczanie silnych bodźców, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.

Objawy dysfunkcji integracji sensorycznej

Najczęściej spotykanymi dysfunkcjami integracji sensorycznej są: nadwrażliwość (obronność) dotykowa związana z wygórowaną reakcją na bodźce, nadwrażliwość oralna dotycząca okolic buzi, dyspraksja polegająca na trudnościach z zaplanowaniem i wykonaniem czynności ruchowych czy niepewność grawitacyjna, której cechą charakterystyczną jest lęk przed zmianą pozycji ciała.

Kiedy do specjalisty:

• sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy.
• dziecko jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem,
• ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów (preferuje dania papkowate),
• źle toleruje: obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, itp.
• ma problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zapinaniem guzików i sznurowaniem butów,
• ma słabą równowagę: potyka się i upada częściej niż rówieśnicy,
• podczas dłuższego siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku,
• jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu,
• trudno się koncentruje, a łatwo rozprasza,
• jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża,
• bywa uparte, negatywistyczne,
• uwielbia ruch, poszukuje go, dąży do niego. Jest stale w ruchu – biega, podskakuje,
• często myli stronę prawą i lewą, w obrębie własnego ciała oraz w otaczającej przestrzeni,
• ma kłopoty z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, kalkowaniem itp.,